वेदना

मनाच तस काय असत
आतूनच काही जळत असतं
तीळ तीळ हृदयाला तोडत असत

शब्द-चांदण भरून येत
  तारा सुखाचा निखळून ,
सुख ओंजळीतून निसटून जातं

नजर उगा   नभाशी भिडते
संततधार अवचित बरसते
वेदना अवचित  पाझरून जाते

बोलायचे कितीक असते
शब्दांचे कारंजे परी ,
का उगी कोमेजून जाते .